Jeśli podjęliście już decyzję o zawarciu małżeństwa, pora zastanowić się nad formą ślubu. Wiele zapewne zależy od Waszych przekonań i poglądów, jednak dobrze najpierw dowiedzieć się, jakie formalności są wymagane w Urzędzie Stanu Cywilnego lub w Kościele. Zobaczcie, co musicie wiedzieć, planując Wasz Dzień.
Ślub w Urzędzie Stanu Cywilnego
Ciągle słyszy się głosy, że ślub w Urzędzie Stanu Cywilnego jest mniej ważny od tego zawieranego w Kościele. To bardzo krzywdzący mit, zwłaszcza że nie każdy jest przecież katolikiem, a małżeństwo nie jest przywilejem tylko dla osób wierzących.
Ślub cywilny jest również jedyną możliwością zawarcia związku małżeńskiego, jeśli któreś z narzeczonych jest rozwodnikiem.
Wiąże się on z wieloma zaletami, takimi jak stosunkowo krótki czas oczekiwania na uroczystość, mało skomplikowane formalności, czy niskie koszty. Dodatkowym atutem ślubu cywilnego jest fakt, że możemy go zawrzeć w dowolnie wybranym przez siebie urzędzie, a nawet poza nim – oczywiście jeśli tylko miejsce to spełnia określone wymogi. Dlatego “cywilny” to świetna opcja, jeśli marzycie o ślubie plenerowym.
Zwykło się uważać, że po ślubie cywilnym nie organizuje się hucznego wesela, a Panna Młoda powinna ubrać skromniejszą suknię. Nic bardziej mylnego. To Wasz Dzień, więc macie prawo go spędzić po swojemu i ubrać to, w czym będziecie czuć się dobrze i wyjątkowo. Tak więc zarówno kameralne przyjęcie, jak i wystawna impreza na 200 osób z są jak najbardziej na miejscu. Koszt organizacji wesela będzie zależał tylko i wyłącznie on nas samych.
Przeczytaj także artykuł: Ile alkoholu na wesele kupić?
Co do formalności, to należy złożyć na minimum miesiąc i jeden dzień przed planowanym ślubem w Urzędzie Stanu Cywilnego, w którym zamierzamy się pobrać:
- oświadczenie o nazwisku, którego będziecie używać jako małżeństwo,
dokument potwierdzający brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa, - dowód uiszczenia opłaty skarbowej za sporządzenie aktu małżeństwa,
- w przypadku cudzoziemców niezbędne są również: odpis aktu urodzenia z tłumaczeniem, pisemne zapewnienie o braku przeszkód małżeńskich zgodnie z ojczystym prawem, ważny dokument tożsamości i karta pobytu, a podczas zawarcia ślubu konieczna jest obecność tłumacza przysięgłego.
Obecnie nie trzeba już mieć ze sobą takich dokumentów jak akt urodzenia czy akt zgonu małżonka – te dane zostają zaczerpnięte z ksiąg stanu cywilnego.
Ceremonia w USC trwa około 15 – 20 minut. Urzędnik wymaga przedtem, aby przyszli małżonkowie oraz ich świadkowie okazali dowody osobiste. Następnie wygłasza krótką mowę, po której narzeczeni składają nawzajem przysięgę i zakładają sobie obrączki. Na koniec należy podpisać akt małżeństwa. Od tego momentu prawnie jest się mężem i żoną.
Mimo że ślub cywilny nie trwa długo, Para Młoda może w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego zadbać o odpowiednią oprawę tego momentu. Nie bójcie się wystroić salę świeżymi kwiatami, zatrudnić kwartet smyczkowy czy poprosić kierownika urzędu o kilka miłych słów więcej podczas mowy. Ślub cywilny może być równie wzruszający jak kościelny.
Ślub kościelny w formie ślubu konkordatowego
Jeśli należycie do osób wierzących, prawdopodobnie będzie zastanawiać się nad ślubem wyznaniowym w obecności duchownego. Zawarcie małżeństwa w świątyni oprócz skutków prawnych jest dodatkowo wydarzeniem natury duchowej i wiąże się ze specjalnymi modlitwami i błogosławieństwami.
Aby jednak wziąć ślub kościelny, trzeba na około pół roku przed planowaną datą ślubu pomyśleć o ukończeniu kursu przedmałżeńskiego w poradni rodzinnej oraz sporządzić w parafii, w której planujemy ceremonię, protokół przedślubny.
Jego przygotowanie wymaga posiadania następujących dokumentów:
- potwierdzenie odbycia nauk przedmałżeńskich,
- zaświadczenie o przyjęciu sakramentu bierzmowania,
- świadectwo chrztu,
- zaświadczenie z USC stwierdzające brak okoliczności uniemożliwiających małżeństwo,
- jeśli jesteście już prawnie małżeństwem, należy złożyć skrócony odpis aktu małżeństwa.
Podczas sporządzania protokołu przedślubnego w kancelarii parafialnej, ksiądz wypytuje przyszłych małżonków o kwestie wiary i świadomość konsekwencji, jakie niesie ze sobą zawarcie sakramentu małżeństwa.
W Kościele Katolickim ślub konkordatowy mogą zawrzeć osoby pełnoletnie, nieposiadające przeszkód takich jak, chociażby pokrewieństwo, choroby psychiczne, pozostawanie w związku małżeńskim czy posiadanie święceń kapłańskich.
Ciekawostką jest fakt, że dopuszczone jest również zawieranie małżeństw jednostronnych, kiedy jedno z narzeczonych jest innego wyznania bądź niewierzące. W takim wypadku koniecznie musi posiadać zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączające ślub wyznaniowy, a także oświadczenie o braku ingerencji w wiarę współmałżonka i chęci wychowania dzieci w duchu katolickim.
Według zasad narzeczeni powinni zawrzeć związek małżeński w parafii, do której należy jedno z nich. Tradycyjnie to parafia panny młodej, jednak nie jest to reguła. Aby mieć możliwość zawarcia małżeństwa w innym kościele, należy uzyskać najpierw zgodę od swojego proboszcza, a następnie udać się do kancelarii parafii, którą wybraliście, celem sporządzenia protokołu i załatwienia wszelkich formalności.
Jak wygląda ceremonia zawarcia małżeństwa w kościele?
Jeśli mamy do czynienia ze ślubem konkordatowym, przed ceremonią Młoda Para i ich świadkowie podpisują zaświadczenie o zawarciu małżeństwa oraz obowiązani są okazać dokumenty tożsamości. W niektórych parafiach akt ślubu sporządza się w trakcie lub nawet po ceremonii. Następnie w ciągu pięciu dni ksiądz przekazuje dokument do USC.
Następnie sprawowana jest Msza Święta, podczas której tuż po kazaniu wygłoszonym przez księdza następuje przysięga małżeńska, błogosławieństwo oraz nałożenie obrączek.
Całość trwa około godziny, a Młode Pary dokładają sporych starań do oprawy uroczystości poprzez dekoracje, muzykę czy wybrane czytania z Biblii. Dobrze jednak na kilka dni przed ustalić to z księdzem, gdyż w niektórych parafiach możemy spotkać się z brakiem akceptacji dla własnych dekoracji czy wystrzału konfetti po wyjściu z kościoła.
Lepiej wziąć ślub konkordatowy czy cywilny?
Planowanie zawarcia małżeństwa nie jest łatwe i często przysparza wielu dylematów. Wybierając ślub cywilny, narzeczeni mają znacznie mniej formalności do spełnienia, jednak nie powinno ich to odwodzić od ślubu kościelnego. Trzeba wspomnieć o tym, że dla osób wierzących pozostawanie w związku niesakramentalnym jest grzechem.
Najlepiej szczerze i otwarcie rozmawiać z przyszłym małżonkiem na temat swoich potrzeb i oczekiwań dotyczących ślubu, a także wykazywać zrozumienie dla jej stanowiska. W końcu niezależnie od tego, jaki ślub bierzemy, najważniejsza jest druga osoba i to, że chcecie być razem jako małżeństwo.
